Niet te stuiten

Persoonlijk verhaal

Hij moet en zal op de vrachtwagen. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Want Milan heeft moeite met leren. Maar hij heeft ook heel veel wilskracht, motivatie en inzet. En kijk: daar zit ‘kleine Quinn’ achter het stuur van een bulkwagen.

Een succesverhaal.

Op de praktijkschool zien ze geen vrachtwagenchauffeur in Milan de Koning (19) uit Purmerend. Dat weerhoudt hem er niet van zijn droom na te jagen. Hij schrijft zich in 2020 bij STL in voor de tweejarige opleiding Chauffeur Wegvervoer. Vier dagen per week gaat hij bij leerbedrijf Beets in Wijdewormer aan de slag. De vijfde dag volgt hij onderwijs op het Regio College in Zaandam. En nu, anderhalf jaar later, zit hij al vol trots op een bulkwagen van Beets. Op een klein onderdeel na is hij klaar met school.

‘Kleine Quinn’

Samen met zijn ouders Monique en Quinn, zus Tess en broer Kyano woont Milan in Purmerend. Zijn vader is ook chauffeur en heeft ook voor Beets gereden, op een bulkwagen. Milan: “Als baby ging ik al met hem mee. Later werd dat alleen maar meer. Van die tijd herinner ik me vooral het onderweg zijn. De laatste maanden rij ik nu op adressen die ik herken van vroeger. De mensen herkennen mij als ‘kleine Quinn’. Dat vind ik natuurlijk prachtig. Het voelt erg vertrouwd.”

Supertrots

Op 15 november afgelopen jaar, amper veertien dagen na het behalen van zijn groot rijbewijs, stapt Milan als zelfstandig chauffeur in de vrachtwagen. Moeder Monique staat het ’s ochtends te filmen. “Zoiets gebeurt natuurlijk maar een keer. Ik ben supertrots op Milan. Door zijn motivatie en wilskracht heeft hij dit zo snel gehaald. Hij ging als een kogel. Milan houdt niet zo van leren, maar als je het echt wilt, lukt het. Dat heeft hij wel bewezen.’”

Warm bad

“Ik was inderdaad niet tegen te houden”, vertelt Milan lachend. “Het was iets wat ik altijd al wilde, en ja, dan gaat het snel. De jongens op school zeiden wel eens: ‘Je bent gek dat je in de vakantie ook achter je boeken zit’. Ik dacht alleen maar: het is nu of nooit. Ik wil de wagen op. En nu is het zover. Daar geniet ik enorm van.”

Na de slechte ervaringen bij het praktijkonderwijs valt Milan in een warm bad op het Regio College en bij Beets. Ronald van Diepen, monteur bij Beets, is zijn mentor en stagebegeleider. “Hij leefde altijd mee met mijn examens en was erg benieuwd of ik het gehaald had. Niks was te veel voor hem. Ik ben Beets erg dankbaar voor deze mooie kans om te laten zien wat ik kan.”

Buitenland

Milan begint in november vorig jaar met binnenlandse ritten. Inmiddels mag hij al op Duitsland en Denemarken rijden. “Naar Duitsland zijn dat vooral dagritjes, maar ik heb ook al een paar overnachtingen gehad. Heen en weer maak je dan dagen van veertien uur.”

Bij zo’n rit laadt hij om zeven uur in Amsterdam. Dan naar Duitsland, lossen en weer laden, en terug naar Nederland. “De lading verschilt: vooral grondstoffen voor fabrieken, zoals talk, bleekaarde, zand, plastic korrels of cement. Laden duurt een halfuurtje. Lossen kost meer tijd, want dan moet je alles zo’n zestig meter hoog in de silo blazen. Daar ben je meer dan twee uur zoet mee. Al die tijd moet je er wel bijblijven en in de gaten houden of het product goed door de slang naar de silo gaat.”

Verantwoordelijk

Bulktransport leer je niet op school, dat leer je in de praktijk, vindt Milan. En dat is ook het leukste. Als chauffeur ben je zelf verantwoordelijk om je lading te lossen en te laden. Het is allemaal heel specifiek. Ik kan niet wachten om meer ervaring op te doen. Wie weet ga ik later wel ADR-bulktransport rijden, gevaarlijke stoffen.”

Vader Quinn deed vijfentwintig jaar bulktransport. “Dit moet je willen en er gevoel voor hebben. Je hebt geduld nodig en je bent altijd op jezelf aangewezen. Als bulkchauffeur ben je verantwoordelijk dat je lading van de tank in de silo komt. Dat is vaak een uitdaging. Het kan ook wel eens fout gaan en vastlopen. Ook dan ben je op jezelf aangewezen. Ik ben supertrots dat Milan dit nu ook doet. Binnenkort ga ik een keer met hem mee. Dan laat ik me rijden.”

Sleutelen

Milan zit bij Beets overigens niet alleen achter het stuur. Hij werkt ook weleens in de garage. “Ze weten me wel te vinden. Niet dat ik alles kan, maar ik heb wel wat geleerd op het praktijkonderwijs. En ik vind het leuk. Ik heb ook nog een oude Opel Corsa 1.2 uit 1992 in de schuur staan, waaraan ik sleutel. Het liefst zou ik zo’n oude hobbytrekker kopen en dan opknappen.”