Ik kan het transport niet loslaten

op de cover

Al op zijn achtste zit Jan de Klijn uit Boxmeer in de cabine naast zijn zwager. Niet gek dat ook hij voor het chauffeursvak kiest. In de loop van de jaren groeit Jan verder in zijn werk. Hij is nu 64 en denkt voorzichtig aan afbouwen. Maar helemaal stoppen met het transport gaat hem nog te ver.

Als tiener mag Jan van zijn zwager weleens een klein stukje rijden op een fabrieksterrein. “Vooral onze ritten naar het buitenland waren geweldig. De plaatsen die ik bij aardrijkskunde leerde, zag ik toen in het echt. Dat was in die tijd best bijzonder. Ik vond het heel spannend, die ritten naar Oostenrijk, Italië en Joegoslavië. Hierdoor wist al snel: ik word ook chauffeur.”

Op de cover: Jan de Klijn – 64 jaar – woont in Boxmeer – werkt bij Coenen Transport – heeft een samengesteld gezin met acht kinderen en acht kleinkinderen

In het vak groeien

Op zijn achttiende begint Jan bij een grossiersbedrijf in Mill. Hij haalt zijn chauffeursdiploma en krijgt de kans om bij VIT Trucking in Sint Anthonis te beginnen als binnenlands chauffeur. Later wordt hij er internationaal chauffeur. “Ik was nog jong en keek uit naar de tochten in Zwitserland en Duitsland”, blikt Jan terug. Na elf jaar bij het bedrijf maakt hij de overstap naar Coenen Transport in Haps. Daar rijdt hij dertien jaar als (inter)nationaal chauffeur. In die jaren groeit Jan in zijn vak. “Bij het grossierbedrijf moest ik alles met de hand laden en lossen. Later kwamen er tal van hulpmiddelen. De wagens werden steeds veiliger. Het was af en toe wennen geblazen, al die technische hulpmiddelen. Maar je leert daar vanzelf mee omgaan.”

Plannen voor een eigen transportbedrijf

Na al die tijd in het transport besluit Jan het in 2000 over een andere boeg te gooien. “Ik kreeg de kans om voor mezelf te beginnen en opende een café. Naast het werk in het café reed ik de eerste twee jaar nog in vaste dienst bij Coenen Transport. Ook richtte ik in die tijd een chauffeursvereniging op. Je hoort het al: eigenlijk kon ik het transport niet loslaten.”

Het leven op de weg blijft trekken en met het café loopt het niet lekker. “Ik ging weer rijden bij mijn oude baas, VIT Trucking, inmiddels Vortex. En na vijf jaar ben ik weer teruggegaan naar Coenen.” Nog even heeft Jan het plan om samen met zijn zoon, ook chauffeur, een eigen transportbedrijf te beginnen. Jan behaalt het Engelse Beroepsgoederenvervoer-certificaat waarmee je ook een transportvergunning kunt aanvragen. “Maar vervolgens zetten we de plannen voor een eigen bedrijf in de ijskast.”

Naar de expeditie

Onlangs werd Jan 64. Aan stoppen moet hij nog niet denken. Wel maakte hij vijf jaar geleden de overstap naar de expeditie. “Toen ik een jaar of dertig was, kreeg ik last van mijn rug. Dat is met therapie onder controle gekomen, maar zo’n zes jaar geleden speelden de klachten weer op. Ze waren bij Coenen net begonnen met de op- en overslag in een warehouse in Haps. Daar zochten ze een teamleider voor de avond- en nachtploeg. Ik besloot het een kans te geven. Met succes! Ik heb in deze functie contact met de chauffeurs en zit achter het stuur voor het aan- en afkoppelen. Met mijn rug gaat het nu veel beter, want op de expeditie beweeg ik meer.”

Mentorfunctie

Over drie jaar kan Jan met pensioen. “Ik zei altijd ‘ik werk door totdat ik erbij neerval’. Daar denk ik nu toch anders over. We hebben acht kleinkinderen en willen daar tijd en aandacht aan besteden. Tegelijkertijd weet ik dat ik het transport niet volledig los kan laten. Eén of twee dagen minder werken is misschien een optie. Maar ik ben ook aan het nadenken over een mentorfunctie voor jongeren. Ik zou het vak graag door willen geven aan de volgende generatie. Bij al mijn werkgevers heb ik jonge chauffeurs opgeleid. Ze reden twee weken met me mee en leerden alle ins en outs. Als ik in de toekomst stop bij de expeditie en zo’n mentorfunctie kan vervullen, zou dat geweldig zijn. Ik wil mijn steentje blijven bijdragen.” Jan heeft al ervaring opgedaan in het lesgeven. Vorig jaar gaf hij via Veilig Verkeer Nederland als vrijwilliger dodehoeklessen op basisscholen. “Ik leerde de groepen zeven en acht waar de dode hoek zit en wat het gevaar daarvan is.”

Jongeren enthousiasmeren

Jan is zeer gemotiveerd om zijn enthousiasme voor het vak door te geven. “Er zijn veel te weinig chauffeurs. De generatie van nu wil meer thuis zijn. Dat is in het transport, en zeker in onze 24/7-economie, niet altijd makkelijk. Ik zeg altijd: chauffeur worden is een roeping. Ik wil jongeren stimuleren om voor dit vak te kiezen door hen te laten zien dat je als chauffeur ook bepaalde vrijheden hebt. Na al die jaren ga ik nog steeds fluitend naar mijn werk.”