Het team van Martens Best

Groepsportret

Je moet het samen doen, in het werk. Dat gaat makkelijker als je goede collega’s hebt en de sfeer prettig is. Als je een echt team vormt. TON maakt een groepsportret bij Transportbedrijf Martens Best in Best.

Voor iedere uitdaging een oplossing

Kraanwagens. Dat is de specialiteit van Transportbedrijf Martens Best. Het bedrijf is opgericht in 1958. Sinds 2005 richten ze zich op transport met kraanwagens. Vijftien mensen werken er: elf chauffeurs, een monteur, een planner en vader Kees en zoon Chiel Martens. Sinds vorig jaar staat met Chiel de derde generatie aan het roer. De eerste kraanwagen koopt Martens in 1978. Twee jaar later komt er een tweede kraanwagen van vijftien meter bij, voor die tijd een enorme kraan.

In 2000 schaft Martens Best een nog grotere kraanwagen aan, eentje van vijfentwintig meter. Vanaf dat moment begint het bedrijf met plaatsen van glas met behulp van de kraan om zich vijf jaar later volledig te richten op transport met kraanwagens. Inmiddels hebben ze er tien, waaronder Nederlands grootste autolaadkraan met een hijshoogte van 57 meter, om voor iedere uitdaging een oplossing te kunnen bieden.

Met de motor naar het werk

“Ik sta altijd met plezier op, tenzij ik het hoor regenen. We staan met die kraan wel in weer en wind, natuurlijk.”

Vijf jaar lang reed Luuk van der Heijden (37) uit Sint-Oedenrode internationaal. “Spanje, Portugal, Engeland, Oostenrijk, overal eigenlijk. Ik vertrok vrijdagmiddag en kwam vrijdagochtend terug. Ik had alleen tijd om mijn kleren te wisselen en dan vertrok ik weer.” Nu werkt hij al veertien jaar voor Martens Best. “Toen mijn telefoonrekening hoger en hoger werd, besefte ik dat er iets niet klopte. Ik heb veel meegemaakt onderweg, maar thuis valt er ook veel te beleven.”

Luuk werkt graag bij Martens Best. En bestuurt er Nederlands grootste autolaadkraan. “De wagen start ik nog steeds met een glimlach. Het klantcontact tijdens het werk met de kraan is daarnaast ook heel leuk. Nu heb ik van alles een beetje. Ik wil niks anders meer.” Alleen een motorrijbewijs. “Na mijn examen begin juni ga ik op mijn tourmotor naar het werk. Ik kan niet wachten.”

Kok op de weg

“Af en toe is het best zwaar, als je bij elke hijs naar boven moet lopen en dan weer naar beneden. En dat dan de hele dag door. Niet alleen lichamelijk, je moet ook goed je hoofd erbij houden.”

Gertjan Verbaandert (50) uit Best werkte op 1 mei dit jaar twaalf-en-een-half jaar bij Martens Best. Chauffeur worden was niet z’n droom. Hij werd kok, en werkte vijf jaar in een professionele keuken. “Bezig zijn met voedsel en eten bereiden. Ik kookte graag. Maar door de vele uren, het zware werk en het lage loon wilde ik switchen.” Het werk bij Martens Best noemt hij afwisselend. “De ene keer ben je een uurtje bezig op locatie, de andere keer zit je de hele week op hetzelfde bouwterrein. Ik hou er wel van. De avond van tevoren krijg je te horen hoe laat je kan beginnen ‘s ochtends. Dat kan wisselen van vijf uur tot halfacht. Elke keer is het afwachten. Dan weer glas plaatsen in een flatgebouw en dan weer bij een particulier in een woonhuisje, of reclame plaatsen. Ik voel me lekker bij het bedrijf. We hebben goed materiaal en alles wordt ook erg goed bijgehouden.”

Nuchtere blik

“Ik kan me nog goed herinneren dat ik met m’n vader meeging als jongen van elf. Anders zat ik thuis te janken.”

Kees Martens (67) uit Best stapte in 1968 als werknemer bij vader in het bedrijf en nam het in 1982 over. Toentertijd was het nog gericht op de agrarische sector, met drie wagentjes. Kees maakte met een nuchtere en vooruitziende blik de switch naar het huidige bedrijf van kraanmachines. “De agrarische sector had de toekomst niet. Dit was noodzakelijk. In 2005 hebben we alle transport van A naar B uiteindelijk afgestoten. We gingen van drie naar de tien kraanmachines van nu. Het personeel blijft plakken. Dat is het mooie van dit bedrijf.”

Kees woont naast het bedrijf; hij is er dagelijks. “Ik werk als er werk is, en dat is vaak van vijf uur ’s ochtends tot acht uur ’s avonds. Nogal omgekeerde kantoortijden dus.” In het begin reed z’n vader met paard en wagen van en naar de boerenbedrijven in de buurt. “Mijn vader haalde z’n rijbewijs pas op z’n 43e.” In september hoopt Kees met zijn vrouw naar Canada te gaan. “We hebben het al drie keer uitgesteld. Hopelijk kan het deze keer wel doorgaan.” Andere plannen heeft hij nog niet, misschien een campertje kopen en rondrijden. “Maar m’n vrouw is straks wel blij als ik wat meer thuis ben.”

Met de paplepel

“Ik heb het ontzettend naar mijn zin hier. Normaal zit je als chauffeur veel op de weg. Hier heb ik veel meer contact met mensen tijdens de dag. Dat bevalt me wel.”

Carel van Kempen (37) uit Sint-Oedenrode is minikraanmachinist. Hij kreeg de liefde voor transport met de paplepel ingegoten. “Mijn vader was chauffeur bij Heineken. Ik kan me nog herinneren dat ik als kleine jongen met ons pap meeging. In de weekenden en vakanties. Mooie tijden waren dat. Hij moest dan bijvoorbeeld de tap met bier aansluiten bij concerten. Dan bleven we daar laat tot de tank van de auto leeg was. Zo ben ik wel eens backstage geweest bij The Golden Earring, Linda, Roos en Jessica en Normaal. Dat maakt wel indruk op een kleine jongen.” Carel werkt sinds januari dit jaar bij Martens Best. “Na jarenlang werken als vrachtwagenchauffeur, met lange dagen rijden en veel weg van huis, vond ik het wel tijd voor wat anders. Ik mis het onderweg zijn en het rijden wel. De lange dagen niet.”

In de vingers

“We hebben hier een oldtimer staan. Zo eentje waar mijn opa mee reed. Die heb ik helemaal uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet.”

Chiel Martens (28) uit Best heeft het bedrijf in z’n vingers. Althans, dat zegt z’n vader Kees. “Hij snapt het.” Zo’n zes jaar geleden ging hij bij Martens Best aan de slag als monteur. “Als kind had ik niet zoveel interesse in het bedrijf. Ik wilde vooral brandweerman worden. Al snel haalde ik wel alle diploma’s om te rijden en ging ik werken als monteur in een werkplaats voor de brandweer, waar bluswagens werden gemaakt en onderhouden.” De nuchtere blik heeft hij van z’n vader. “Maak je niet druk om dingen waaraan je niks kunt veranderen. En werk als er werk te doen is, wanneer maakt niet uit.” Wekelijks valt hij nog in op de wagen. “Die afwisseling is ook leuk. En je blijft zelf op de hoogte van het werk. Dat vind ik belangrijk.” Chiel is ook erg blij met de mensen om hem heen in het bedrijf. “Vaak komen ze binnen zonder ervaring en maken wij er samen vakmensen van.”

Grappenmaker

“De ene dag breng je een containerbak met zaagsel weg en de andere dag rijd je een keuken naar Berlijn.”

Voor Edwin Kuys (45) uit Vlijmen is het zijn vierde jaar bij Martens Best. Hij houdt van de afwisseling. “Hiervoor werkte ik als vrachtwagenchauffeur. Ik wilde meer thuis zijn. Op m’n vorige werk wist ik nooit of ik die avond thuis zou slapen. Het werk bij Martens Best bevalt me prima. Fijne collega’s en veel vrijheid.” In de groep is hij de grappenmaker, maar niet als hij aan het werk is. “Ik wil niet met levens spelen. Zolang het glas aan de zuiger hangt, ben ik bloedserieus. Als het los is, ga ik ook los.” Zijn vrouw werkt in de kermisbranche. Daar is hij ook vaak voor onderweg. “Al is dat in deze coronatijd wat minder. Maar normaal gesproken rij ik dan met de vrachtwagen de kermis heen en weer. Het kermiswereldje staat me wel aan. Werken als de anderen plezier hebben en tussen de mensen zijn.”

Opa mee op pad

“Ik heb het reuze naar mijn zin bij Martens Transport. De uitdaging van het werk, wanneer je voor moeilijke situaties met je kraan komt te staan bijvoorbeeld, maakt het super uitdagend.”

Zes jaar geleden verhuisde Gert-Jan Rietveld (32) vanuit Zuid-Holland naar Valkenswaard, voor de liefde. Zoekend naar werk kwam hij bij Martens Best terecht. “Ik zit goed op mijn plek hier. Het is een heel gezellig bedrijf. Als collega’s onder elkaar hebben we het heel gezellig en helpen we de ander waar nodig.” Vroeger ging hij als klein jongetje al met zijn opa mee op de vrachtwagen. “Dan mocht ik helpen met afbinden en materiaal lossen.

Opa werkte ook met een kraan. Later is hij nog met mij mee op pad geweest. Mooi was dat. Dan ging hij alles vergelijken met hoe het vroeger ging.” Als Gert-Jan niet aan het barbecueën is in zijn tuin met vrienden of familie, is hij aan het klussen of rommelen in en om het huis. “We hebben een baby van acht maanden en een zoon van elf jaar. Hij mag soms mee wanneer het kan en dat is ook erg gezellig.”