Eindelijk ben ik op mijn plek

Vrouw achter het stuur

Charlotte vindt na lang zoeken het beroep dat bij haar past. Tinka stapt van het onderwijs over op de wagen. En Inge leidt jongens én meisjes op tot vrachtwagenchauffeur. Drie vrouwen over hoe je het vak in de vingers krijgt.

Charlotte: “Op school zei ooit een leraar dat je met uit het raam kijken geen geld kunt verdienen. En kijk mij nou: ik doe niet anders!”

Charlotte Donker – 29 jaar – woont in Someren – is 3 jaar chauffeur – werkt sinds 2018 bij Transportbedrijf A. Krol in Asten-Heusden

Vrijdagmiddag half vier. Charlotte rijdt het erf op. Dit is haar tweede rit sinds ze acht weken geleden verkeerd uit de vrachtauto stapte en de enkelbanden in haar rechtervoet scheurde. Dat was dus twee maanden geen gas geven, terwijl zij het juist zo naar haar zin heeft achter het stuur. “Helaas was het vandaag heel druk op de weg. Ik heb veel in de file gestaan en dan merk ik dat mijn rechtervoet nog niet helemaal genezen is. De komende tijd moet ik het nog rustig aan doen.”

Op de bus?

Dat zij nu vrachtwagenchauffeur is, lag niet in de lijn der verwachtingen. “Ik wist vroeger nooit wat ik wilde worden. Ja, ik wilde iets met dieren gaan doen, want ik heb een eigen paard. Of op de bus, want daar reed ik veel mee en dat was gezellig. Totdat de ov-chipkaart kwam; toen was de gezelligheid weg. Niemand maakte meer een praatje met de chauffeur.”

Verschillende opleidingen

Charlotte begon aan verschillende opleidingen: houtbewerking, procestechniek, kok, melkveehouderij. Telkens was er iets waardoor ze stopte. “Melkveehouderij bijvoorbeeld vond ik erg leuk. Maar toen ik van mijn paard viel en een peesblessure in mijn lies opliep, mocht ik geen zwaar werk meer doen.” Pas als ze haar vriend leert kennen, begint de vrachtwagen voor haar te leven. “Hij is chauffeur. Nadat ik één keer met hem was mee geweest, was ik verkocht.”

Kleine Caddy

Charlotte gaat bij een koeriersbedrijf rijden om ervaring op te doen. Al snel merkt ze dat koerierswerk niet haar ding is. “Met mijn kleine Caddy stond ik voor vrachtwagendocks zware zakken naar beneden te gooien om ze te kunnen laden. Dat gaat toch een stuk handiger als je er met een vrachtwagen staat. Toen heb ik besloten om mijn groot rijbewijs te halen.”

Dikke knuffel

Het leren gaat haar goed af, maar het afrijden is een probleem. “Ik heb last van faalangst, ben bang om het verkeerd te doen. Daarom kreeg ik bij mijn tweede praktijkexamen een ‘faalangst-examinator’. Hij liet me tijdens het examen op een gegeven moment stoppen en zei dat ik gewoon moest gaan rijden zoals ik het altijd deed. Toen ik geslaagd was, heb ik hem een dikke knuffel gegeven.”

Grote wagen

Tijdens haar opleiding werkt Charlotte als bijrijder en hulpmonteur bij keukenbladenproducent Kemie in Helmond. Daar moest ze natuurstenen keukenbladen laden, lossen en installeren. Na haar leertijd komt ze in dienst bij een transporteur van groente en fruit. “Daar heb ik pas leren rijden. Ik ging direct met een grote wagen op pad. Ik heb het vak geleerd van Opa Jan, een oudere chauffeur die iedereen inwerkte. In het begin vond ik manoeuvreren lastig. Soms lukte het niet; reed ik een rondje en probeerde het opnieuw.”

Vier dagen

Sinds december 2018 is Charlotte in dienst bij A. Krol. Het bedrijf rijdt voornamelijk champignoncompost. “Ik werk vier dagen per week. Daarnaast heb ik met mijn vriend een eigen bedrijf in truckaccessoires. We gaan vaak naar truckersfestivals. En ik heb ook nog mijn eigen paard en het huishouden. Dus dan is vier dagen op de vrachtwagen wel genoeg.”

Vrouwen zijn heren

Bij A. Krol is Charlotte de eerste vrouwelijke chauffeur. “Vrouwen achter het stuur vormen nog steeds een uitzondering. Toen ik nog lang haar had, werd er bij bedrijven wel eens tegen me gezegd: ‘Vertel je chauffeur maar dat hij mag gaan laden’. Dan keken ze vreemd op als ik in de wagen stapte. Volgens mij zijn vrouwen de heren in het verkeer. Mannen zijn gejaagder.”

Geen paniek

Over de vraag welke kwaliteiten je moet hebben als chauffeur, hoeft Charlotte niet lang na te denken. “Je moet niet snel in paniek raken of last van stress hebben. Autorijden moet je hobby zijn en je moet niet bang zijn aangelegd.” Die kwaliteiten heeft zij. “Ik ben heel rustig achter het stuur en laat me niet opjagen. En als ik moet overstaan, neem ik altijd Timmie mee, mijn teckel. Hij is mijn waakhond. Als hij iets hoort, begint hij te grommen.”

Uit het raam kijken

Inmiddels weet Charlotte wat ze de rest van haar leven wil doen. “Ik ben nu eindelijk op mijn plek. Ik geniet van de vrijheid. Er is niemand die me onderweg op de vingers kijkt. Op school zei ooit een leraar dat je met uit het raam kijken geen geld kunt verdienen. En kijk mij nou: ik doe niet anders!”

Meer vrouwen

Werkgeversorganisaties en vakbonden in het beroepsgoederenvervoer vinden dat er te weinig vrouwen in de sector werken. Het aandeel vrouwelijke chauffeurs bedraagt 2,6 procent. Dit moet flink omhoog. Daarom is de zoektocht naar nieuwe chauffeurs nadrukkelijk ook op vrouwen gericht. Tegelijkertijd is het belangrijk dat de werkcultuur en de arbeidsomstandigheden ervoor zorgen dat werken in de sector voor vrouwen aantrekkelijk is.

Meer weten hoe je vrachtwagenchauffeur kunt worden? ikwordvrachtwagenchauffeur.nl/vrouwen