Dimitri en vader Arie Vergeer vertellen ze waarom het besturen van een vrachtwagen ‘kicken’ is

Het spreekwoord luidt: Zo vader, zo zoon. Maar het kan ook omgekeerd: een vader die in de voetsporen van zijn zoon treedt. Dimitri Vergeer (33) uit Houten is zo enthousiast over het chauffeursvak, dat hij zijn vader Arie (65) met het virus aanstak. Die rijdt nu dus ook. Samen vertellen ze waarom het besturen van een vrachtwagen ‘kicken’ is.

Het is vrijdagavond. Gebroederlijk zitten vader Arie en zoon Dimitri naast elkaar de bestelling van de Kwalitaria in Houten te verorberen. Ze hebben een enerverende dag achter de rug. Een filmploeg is met ze aan de slag geweest. Want Dimitri is een TON-topper (Bekijk hem hier op YouTube). De maaltijd weerhoudt ze niet om vol energie te vertellen wat hen drijft.

Geen loodgieter

Dimitri leerde voor loodgieter. Dat was op advies van Arie, want hij wist niet wat hij moest kiezen. “Mijn vader zei: ‘Loodgieter, dan kun je nog veel kanten op.’ Maar het was niks voor mij. Ik kon het wel, maar langere tijd op een plek werken vond ik niet leuk. Daarom ben ik bij mijn tante in Nieuwegein in de fruitteelt gegaan. Moest ik met een heftruck laden en lossen. Ik raakte in gesprek met vrachtwagenchauffeurs en dat leek me een mooi vak.”

Dat kan ik ook

Dimitri haalde zijn rijbewijs C en vond werk bij Bos TKS in Houten. “Op een busje en later de bakwagen pakketjes bezorgen. Een maat van me werkte bij een bedrijf met opleggers en ik dacht: Dat kan ik ook. In 2008 heb ik mijn E gehaald. Ik wist dat ik daarna bij de baas van mijn vriend terecht kon.” Maar in 2011 ging dat bedrijf failliet. Wed. J. De Bruyn en Zonen nam een aantal chauffeurs en vrachtwagens over en zo belandde Dimitri bij zijn huidige werkgever.

Eerste stapjes

Dimitri rijdt van alles voor Wed. J. De Bruyn. Hij ging naar Duitsland, België, Frankrijk, Italië. Vaak op zondag weg en op vrijdag terug. Maar hij kreeg twee kinderen: Yumi, nu anderhalf, en Yunica van vier jaar. Dat maakte de hele week van huis zijn moeilijker. Zijn vrouw Glenda (43) vertelt: “Hij heeft van de oudste niks gezien. Niet de eerste stapjes, niet de laatste luier. Dat vind ik niet leuk en Dimitri ook niet. Voor de kinderen is het belangrijk dat hij er is. Ik kom uit de Filipijnen en spreek niet zo heel goed Nederlands.”

Kopje

Toen Glenda zwanger was van de tweede, ging Dimitri met zijn werkgever in gesprek. “Mijn kinderen maar één dag per week zien, dat kon echt niet. Als ze ouder zijn, zou ik geen verhalen kunnen vertellen over hoe het was toen ze klein waren. Want papa was altijd weg. Ik wilde iedere avond thuis zijn en eigenlijk ook maar vier dagen per week werken. Bij De Bruyn zagen ze dat eerst niet zo zitten, maar we zijn er toch uitgekomen. Nu ben ik op maandag vrij en werk ik van dinsdag tot zaterdag. Ik rijd voor BRUIL en Beamix silo’s met cement naar bouwplaatsen. En op zaterdag heb ik andere klussen. Af en toe ben ik nog een weekje weg, maar niet vaak meer.”

Vader Arie en zoon Dimitri Vergeer zijn beide vrachtwagenchauffeur.

Pakje roomboter

Vader Arie was zijn leven lang timmerman. De laatste tien jaar, tot zijn 62ste, bij woningbouwcorporatie Mitros in Utrecht. Bij een reorganisatie moest hij stoppen. “Ik vond het wel mooi wat Dimitri deed. Hij was altijd enthousiast. Soms reed ik met hem mee op mijn vrije vrijdag. Vroeger heb ik al mijn rijbewijzen gehaald. Dat was nog in de tijd dat je ze bij wijze van spreken bij een pakje roomboter kreeg en afreed in een Opel Blitz.”

Kleine stukjes

In die tijd, zo rond 2009, reed Dimitri op zaterdag voor Kuehne+Nagel. Arie: “Meestal waren er twee wagens nodig. Zei hij tegen zijn werkgever: ‘Kan mijn vader niet op die andere wagen?’. Dat mocht. Heb ik eerst geoefend op het terrein van het bedrijf en met kleine stukjes onderweg. Zo zijn we het samen gaan doen en nu rijd ik nog steeds voor Kuehne+Nagel.”

Veel sporten

Had Arie niet liever zijn leven lang op de vrachtwagen gezeten? “Nee. Ik wil niet de hele week onderweg zijn. Ik sport nog altijd veel: schaatsen en wielrennen. En ik wil gewoon iedere avond thuis zijn. Twee dagen vind ik mooi zat. En als ze af en toe iemand nodig hebben, spring ik wel bij. Ik vind het prachtig hoor; achter het stuur van zo’n grote auto en de vrijheid die je hebt.”

Liefst Duitsland

‘Kicken’. Dat is het woord dat bij Dimitri bovenkomt als hij het over het besturen van een vrachtwagen heeft. “Prachtig vind ik het. Ook al wordt het wel wat minder. Mensen zijn constant bezig met hun telefoon. En ook in het buitenland zit je niet meer met een groepje collega’s in een restaurant rond de tafel. Je komt steeds minder Nederlandse chauffeurs tegen. Ik ga vooral graag naar Duitsland. Frans spreek ik niet goed en die Fransen zijn ook best stug. Duitsers doen hun best het je naar de zin te maken.”

Bakkie doen

Het mooist vinden Dimitri en Arie het om samen een ‘bakkie’ te doen, onderweg. Arie: “Als we allebei op pad zijn, appen we waar we zitten. En als onze routes elkaar dan overlappen, spreken we ergens af. Vandaag reden we allebei in Noord-Holland, maar zaten een half uur achter elkaar. Dan lukt het niet om even samen stil te staan. Want je gaat niet een half uur op de ander wachten.” Dus vindt het vader-zoongesprek deze vrijdag rond de eettafel plaats.

Kijk TON-Toppers op Facebook of op tonmagazine.nl en zie wat anderen van Dimitri vinden.

Ben jij of ken jij ook een Topper? Mail naar info@tonmagazine.nl

 

1 antwoord
  1. Paul Deijkers
    Paul Deijkers zegt:

    Hier is het wel van vader op zoon, en kleinzoon.
    Mijn vader (73) heeft ca 40 jaar internationaal gereden. Ik (43) rij zelf vanaf m’n 24e; mijn broertje (33) rijdt ook pas een jaar of 5. En mijn oudste zoon (18) is volop bezig met de chauffeursopleiding 🙂

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *