Blij met m’n eigen wagen
Alexander Mahari
Een eigen vrachtwagen bij Beekman Transport. Alexander Mahari is er dolblij mee. De 22-jarige Eritreeër heeft sinds 1 januari een vast contract bij het Apeldoornse transportbedrijf. Alexander rijdt op een citytrailer, maar zijn droom reikt verder: rijden op het buitenland.
Twee jaar geleden stond Alexander Mahari in TON. De jonge statushouder beheerste het Nederlands toen nog niet heel goed. Maar hij gooide wel hoge ogen bij zijn praktijkopleider Richard Meisel (55). Vooral vanwege zijn werkhouding en leergierigheid. Alexander was net begonnen aan zijn chauffeursopleiding. In de loods leerde hij het laden en lossen van vrachtwagens met de heftruck en het verplaatsen van trailers met de terminaltrekker.
Twee jaar later heeft Alexander zijn groot rijbewijs op zak. En een vast contract bij Beekman Transport, én een eigen wagen. Zijn praktijkopleider Richard ziet graag meer jongeren met de mentaliteit van Alexander instromen. “Niet alleen zijn inzet is geweldig, Alexander heeft ook altijd een stralende lach op zijn gezicht. Een geweldig visitekaartje voor het bedrijf. En zijn collega’s lopen met hem weg.”
Gevaarlijk
Reden tot die lach heeft Alexander niet altijd gehad. Vanwege de politieke situatie in Eritrea vluchtte hij in 2015 als vijftienjarige jongen naar Europa. Via Ethiopië, Sudan en Libië maakte hij in een klein bootje de gevaarlijke oversteek naar Italië. Die zeereis duurde een paar dagen. In Italië hoorde hij van andere vluchtelingen over Holland.
Hij wist niet eens dat dat hetzelfde land is als Nederland. Met zijn vluchtmaatje uit Eritrea, nog steeds een goeie vriend, reisde hij door naar Nederland. “De reis was soms wel moeilijk en gevaarlijk, maar ik was zo jong en maakte me daarom niet zoveel zorgen. Het is ook alweer zo lang geleden. Ik vergeet het gewoon”, zegt Alexander.
Boer
In zijn kleine Eritrese geboortedorp droomde hij niet van een toekomst als chauffeur. “Eigenlijk kon je daar alleen boer worden.” Eenmaal in Nederland en in het bezit van een verblijfsstatus volgde Alexander de opleiding Logistiek Medewerker-niveau 1 bij Aventus in Apeldoorn. En daarna Chauffeur Goederenvervoer, met als leerwerkplek Beekman Transport.
In die tijd woonde hij alleen op een kamer in Apeldoorn. Inmiddels zijn Alexanders ouders, broer en drie zussen ook in Nederland en wonen ze bij elkaar. De andere gezinsleden zijn nog bezig met de inburgeringscursus. Zij zijn enorm trots op hem. “Ze vinden dat ik een hele grote vrachtwagen bestuur.” Gevraagd naar zijn blijmoedigheid en positieve inslag, weet Alexander niet goed waar die vandaan komt. “Mijn hele familie is heel rustig en positief.”
Vrijheid
Alexander komt met zijn citytrailer door heel Nederland. De klanten zijn particulieren en bedrijven. Zijn lading varieert van een enkele vlaggenmast tot een partij verwarmingsketels en materiaal voor bouwplaatsen. “Ik geniet van het rijden, de vrijheid en het zelf kunnen inplannen van pauzes. Het liefst rijd ik langere afstanden.” Vervelende opmerkingen krijgt hij eigenlijk nooit. “Sommige klanten hebben nog nooit een vluchteling gezien als vrachtwagenchauffeur. En dan treffen ze een donkere Afrikaan aan. Dat vinden ze bijzonder.” Maar van discriminatie heeft hij nooit wat gemerkt. “Ik kom alleen vriendelijke mensen tegen.”
Chauffeurstekort
Zou de instroom van statushouders kunnen helpen het tekort aan chauffeurs te verkleinen? Praktijkopleider Richard: “Als ze met de Nederlandse taal maar goed uit de voeten kunnen, dan zou het een heel goede mogelijkheid zijn. Geef mij maar tien instromers met Alexanders mentaliteit, dan is het zo gedaan met het tekort. Vooral sinds corona merk ik dat het sowieso moeilijker gaat met de opleiding van jongeren. De ROC ’s merken dat inmiddels ook. Het lijkt alsof de sociale contacten van de jongeren op een laag pitje hebben gestaan door de lockdowns.”
Ervaring
Alexanders volgende doel is: rijden op het buitenland. Maar eerst doet hij ervaring op met binnenlandse ritten. Dat is verstandig, vindt Richard. “Je ziet wel eens jonge jongens die snel op het buitenland rijden. De vraag is of ze dat psychisch dan al aan kunnen. Het is heel wat anders als je elke avond thuiskomt, of dat je vijf dagen van huis bent en in je eentje zit. Dat doet wat met je. In het binnenland kun je altijd een beroep doen op hulp.
In het buitenland sta je in je uppie.” En hoe goed Alexander zich hier ook thuis voelt, als het kan, wil hij toch weer graag eens terug naar Eritrea. Hij mist zijn land, de warmte en vooral de mensen uit zijn dorp. “Apeldoorn is een hele grote plaats. In mijn dorp van vijfhonderd mensen kende iedereen elkaar.
ER ZIJN KANSEN IN DE TRANSPORTSECTOR
In de sector Transport en Logistiek bestaan mogelijkheden voor statushouders om aan het werk te komen. Als logistiek medewerker. Als vrachtwagenchauffeur. Als kraanmachinist. Of als heftruckchauffeur. Daar is een subsidieregeling voor. Dat betekent dat de kosten van de opleiding van statushouders kunnen worden vergoed.
Meer weten? stl.nl/statushouder
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!