Veiligheid voorop: Pechvogel Henk

Fijn voornemen voor 2018: nog veiliger je werk doen. Want ook komend jaar zijn er de spreekwoordelijke hoekjes waarin het ongeluk zich schuilhoudt. Hans, Henk en Jessica vertellen over hun ervaringen met veilig werken.

Henk Janssen – 57 jaar – woont in Overloon – was 25 jaar chauffeur – werkt 6 jaar bij AMCO in Milsbeek – had in januari 2017 een bedrijfsongeval 

“Graag had ik tot mijn pensioen bij AMCO gewerkt. Ik had het daar prima naar mijn zin. Helaas kan ik door mijn slechte ogen niet meer op de auto. En op 6 januari van dit jaar ben ik tijdens mijn werk gevallen. Ik heb nu altijd zenuwpijn in mijn rechtervoet. Werken gaat niet meer.” 

57 jaar en uitgewerkt

Henk Janssen zit in de serre een sigaartje te roken. Voor hem op tafel ligt een ordner met daarin zijn uitgebreide medisch dossier. Henk is 57 jaar en voor de rest van zijn leven uitgewerkt. Terwijl hij nog zoveel plezier in zijn baan had. Vanaf zijn veertiende draait hij mee. Nooit is hij ontslagen, nooit heeft hij in de WW gezeten, altijd zijn eigen broek kunnen ophouden. Daar is hij trots op. Maar nu wordt hij afhankelijk van een uitkering.

Vrij als een vogel

Henk schetst zijn loopbaan. “Achttien jaar ben ik autoschademonteur geweest. Toen was ik het helemaal beu. Op eigen kosten haalde ik mijn vrachtwagenrijbewijs. Ik was destijds net gescheiden en zo vrij als een vogel. In 1992 ben ik voor Hagens Transport gaan werken. Twee keer per week naar Zwitserland. Prachtig werk.” In 1999 leert Henk zijn huidige vrouw kennen. Hij wordt heftruckchauffeur om meer thuis te kunnen zijn. In 2006 gaat hij weer achter het stuur. “Bij verschillende vervoerders, maar nergens had ik het naar mijn zin. Tot ik in maart 2011 bij AMCO kwam. Daar heb ik het helemaal gevonden.”

Veel stuurmanskunst

AMCO zit in de paardenmest en het zusterbedrijf CNC Grondstoffen verwerkt de paardenmest tot compost voor de champignonkweek. Henk haalt de mest op bij maneges in Nederland, Duitsland en België en brengt de compost naar kwekers. “Het is heel afwisselend werk. Sommige maneges liggen erg afgelegen, zijn moeilijk te bereiken. Dan wordt er veel stuurmanskunst van je gevraagd. Daar hield ik van.”

Elburg 09-11-17 Raamrestauratie in Kerk ©Marco Hofsté

Paar keer pech

Wel heeft Henk een paar keer pech. Zo valt hij in 2012 van een oplegger. “Ik viel drie meter naar beneden. Bleek het kraakbeen in mijn linkerknie kapot.” En in 2016 loopt hij een schouderblessure op. “Het was een gescheurde spier, die met rust moest genezen. Maar rust nemen, dat hoor ik niet graag.” Henk werkt tijdelijk op kantoor tot hij weer op de wagen kan.

Erfelijke oogaandoening

In 2015 merkt Henk dat rijden in het donker hem minder goed afgaat. “Het verschil tussen het zwarte wegdek en de stoeprand zag ik niet goed. Manoeuvreren ging stuntelig. Ik moest vaak uitstappen om te kijken of ik wel goed zat.” Henk laat een nieuwe bril aanmeten, maar dat brengt geen verbetering. “We hebben in onze familie een erfelijke oogkwaal, waardoor je langzaam slechtziend wordt. De oogarts constateerde dat ik die aandoening heb. En ook nog dat ik in beide ogen een pigmentvlek heb. Door die vlekken kan ik niet meer lezen, en door die familieziekte zie ik steeds minder.” Eind 2016 besluit Henk samen met personeelszaken om uit voorzorg te stoppen met rijden. “Stel je voor dat ik iemand aanrijd. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben.”

Uitglijden door ijzel

Henk gaat aan de slag met aangepast werk, onder andere laden, lossen en het wegzetten van auto’s. En dan is het vrijdagavond 6 januari 2017. Henk heeft avonddienst. Het heeft die dag geijzeld. “Het was al donker en het vroor. Samen met een collega ging ik een auto met compost overladen. Op de overlaadplek gleed ik uit op een stukje glad terrein. Ik ben naar een paal gekropen, want lopen ging niet. Mijn voet stond helemaal scheef.” Henk belt zijn collega in de laadruimte. Even later wordt hij per ambulance afgevoerd.

Verbrijzelde hak

Henk heeft een verbrijzelde hak en een gebroken hielbeen. “Er zit een plaat aan de rechterkant van mijn been en ik heb twee dikke schroeven door mijn enkel. In het ziekenhuis zeiden ze dat het nooit meer goed zou komen met mijn voet. En helaas is dat zo. Ik heb last van zenuwpijn. Lopen is altijd pijnlijk en ik kan ook niet lang staan. Ik deed aan duurloop, darten en biljarten. Dat gaat allemaal niet meer.”
Henk zit nu nog in de ziektewet. AMCO vult zijn inkomen aan gedurende twee jaar, daarna belandt Henk in de WIA. “In inkomen ga ik er ongeveer dertig procent op achteruit. Ik maakte veel overuren, werkte zo’n zestig tot tachtig uur in de week.”

Hoop op de hond

Henk zal dus nooit meer werken. “Mijn ogen worden steeds slechter en ik kan niet lang staan of lopen. Over mijn inkomen maak ik me voorlopig geen zorgen. De ongevallenverzekering van AMCO is ingeschakeld. AMCO is wat dat betreft een goede werkgever. Ik had er graag mijn pensioen gehaald. Ik mis mijn werk, het sturen, de gezelligheid en de sociale contacten. Nu ben ik aan huis gekluisterd. Autorijden en fietsen mag ik niet meer. Gelukkig krijg ik binnenkort een Deense Dog als geleidehond. De naam weet ik al: Janssen. Dan kan ik weer naar buiten, daar verheug ik me op. Dat geeft me de positieve energie om weer door te gaan.”


Wat te doen bij een bedrijfsongeval?

Bedrijfsongevallen komen veel voor. Per jaar krijgen zo’n 200 duizend werknemers ermee te maken.

Als er een ernstig bedrijfsongeval plaatsvindt, moet de werkgever dit direct melden bij de Arbeidsinspectie. Ernstig is een bedrijfsongeval als een slachtoffer in het ziekenhuis moet worden opgenomen, blijvend lichamelijk of geestelijk letsel oploopt of overlijdt.

De Arbeidsinspectie doet dan onderzoek en dat kan gevolgen hebben voor de schuldvraag en schadeafhandeling.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *