Theo Haverhals

Trouw aan de baas: 50 jaar

Je hebt het naar je zin in je baan en bij je werkgever. Waarom zou je dan uitzien naar ander werk bij een ander bedrijf? In transport en logistiek hebben veel mensen lange dienstverbanden. Is dat uit gemakzucht of uit echte verbondenheid? Drie jubilarissen vertellen over hun trouw aan de baas.

Vandaag Theo Haverhals – 70 jaar – woont in Sprang-Capelle – werkt bij Van Caem Transporten in Waalwijk – 35 jaar als chauffeur, 15 jaar als loodsmedewerker – totaal dus 50 jaar

Nooit één dag ziek geweest

Theo heeft net twee weken vakantie in Emmen achter de rug. Gebruind gaat hij twee weken aan het werk bij Van Caem. En daarna vertrekken Theo en zijn vrouw Hanny (70) voor nog eens twee weken naar Tenerife. Aan snipperdagen doet Theo niet. Deze vier weken zijn voor hem meer dan genoeg. “Ik kan niet stilzitten. Ik werk nu vier dagen en de week en de andere dagen ben ik aan het klussen.” Hanny lacht: “Theo en ik moeten bezig blijven.”

Niet bijzonder

Vijftig jaar is Theo bij Van Caem in dienst. Geen één dag is hij ziek geweest. Voor hem is dat niet zo bijzonder. Wat zijn geheim is? “Elke avond twee jonge jenevers en met plezier je werk doen”, zegt hij droogjes. “Aan Theo hebben ze een goeie bij Van Caem”, zegt Hanny trots. Ook zij werkt nog elke dag. “Ik zit in de schoonmaak. Wij gaan echt niet samen achter de geraniums zitten. Zolang we er plezier in hebben, blijven we werken.” Theo knikt.

Eerste knecht

Theo begon op zijn zeventiende bij een transportbedrijfje in Waalwijk. Zijn collega’s waren “een stel oude mannen”, vertelt hij. Onderweg kwam hij vaak de drie jonge zonen van Van Caem tegen. “Die reden toen, net als ik, op bestelbussen. Dat was altijd gezellig. Op een dag heb ik bij Van Caem gesolliciteerd, want ik wilde wel met die zonen werken. Ik was de eerste knecht die bij Van Caem in dienst kwam. Zo werd dat toen nog genoemd: knecht. Nu werken er een kleine honderd man en hebben we zo’n vijfenvijftig vrachtwagens.”

Drie bazen

Hij heeft het bedrijf vanaf de keukentafel zien groeien. “Van keukentafel naar weer een keukentafel en uiteindelijk naar het bedrijventerrein waar ze nu zitten”, vertelt Hanny. En Theo: “Ik ben onderdeel van de familie. Zo voelt dat voor mij. Ik heb in die vijftig jaar hier drie bazen gehad. De eerste was opa Van Caem. Daarna zijn drie zonen. En nu zijn drie neven directeur van het bedrijf.” In de kantine heeft Theo een vaste plek. “Daar zit ik elke ochtend. Als een van de bazen binnenkomt, dan kroelt hij eerst met mij. Zo gaat dat hier.”

Vrijdagavondborrel

Hanny vertelt dat het vroeger elke vrijdagavond feest was bij Van Caem. “Dan kwam de borrel op de keukentafel. Theo ging dan slingerend naar huis. En dan zaterdag weer met z’n allen aan het werk.” Theo knikt. “Nog steeds wordt er vrijdag geborreld, maar daar doe ik niet meer aan mee. Feesten, dat kunnen we wel nog altijd bij Van Caem. Zo heb ik met nog een aantal jongere jubilaressen een heel mooi feest gekregen. Ik werd helemaal in het zonnetje gezet.”

Tijd voor jongeren

Het werkgebied van Van Caem is de Benelux. “Ik reed op Nederland. Elke avond was ik thuis bij Hanny”, vertelt Theo. Na vijfendertig jaar op de vrachtauto vond hij het genoeg. “Het werd tijd dat de jongeren het overnamen. Ik mis het rijden niet. De boordcomputer heb ik gelukkig niet meer meegemaakt. Vroeger vulde ik ’s avonds thuis met de pen mijn uren in.”

Theo Havervals

Nieuwe werkbroek

Het is nooit bij Theo opgekomen om een andere baas te zoeken. “Waarom zou ik? Ik heb daar zelfs nooit over nagedacht. Ze zijn hier goed voor mij. Ze betalen netjes en vroeger kreeg ik om de vijf of zes jaar een nieuwe auto. En als ik nu een nieuwe werkbroek nodig heb, dan loop ik naar kantoor en dan ligt het klaar. Eigenlijk blijven alle chauffeurs bij Van Caem. Behalve dan de jonge jongens die internationaal willen rijden.”

Verplicht vrij

Hij werkt nu alweer vijftien jaar in het magazijn. “We vervoeren van alles en al dat spul gaat door mijn handen. Ze kunnen mij overal inzetten.” Elke maandag is Theo ‘verplicht’ vrij en ook op vrijdagmiddag werkt hij niet. “Die middag moet ik vrij nemen om mijn overuren op te maken. In de zomer werk ik altijd, vandaar.” Hanny vult aan: “Elke maandag kookt hij. En omdat hij niet kan stilzitten, klust hij in huis en helpt hij mee in het huishouden.”
Hoelang Theo nog blijft werken, weet hij niet. “Zolang ik het met plezier doe en ik fijne collega’s heb, denk ik er niet over te stoppen. Misschien blijf ik wel tot mijn tachtigste bij Van Caem.”

Fotografie: Marco Hofsté

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *