Trouw aan de baas: 40 jaar

Je hebt het naar je zin in je baan en bij je werkgever. Waarom zou je dan uitzien naar ander werk bij een ander bedrijf? In transport en logistiek hebben veel mensen lange dienstverbanden. Is dat uit gemakzucht of uit echte verbondenheid? Drie jubilarissen vertellen over hun trouw aan de baas.

Vandaag Ton van Leeuwen – 57 jaar – woont in Wilnis – is chauffeur bij Brouwer Transport in Mijdrecht – en dat al 40 jaar

Trots op Ton

Op het bedrijfsterrein van Brouwer Transport in Mijdrecht springt een bakwagen meteen in het oog. De linkerkant is over de volle breedte beplakt met een grote sticker geplakt: “Ton van Leeuwen 40 jaar voor ons op de weg, daar zijn we trots op”. Onder de tekst een vijftal foto’s van de vrachtwagens waarop Ton door de jaren heen heeft gereden. De jubilaris straalt van trots. Van alle collega’s werkt Ton het langst bij Brouwer.

Een unicum

Directeur Arwin Brouwer (42) komt even naar buiten om Ton te begroeten. “We zijn reuzetrots op hem”, vertelt hij. “Veertig jaar in dienst, dat is een unicum. Daarom hebben we ook zijn auto versierd met die sticker. Dat past bij hem.” Voor Ton zelf was het een grote verrassing. “Op een zaterdag in juni kwam Arwin bij mij thuis met taart en bloemen voor mijn jubileum. En toen moest ik mee naar buiten. Daar kwam mijn zoon de straat ingereden in mijn vrachtwagen. Toen ik die versiering zag, sprongen de tranen in mijn ogen.”

Vijftig moet lukken

Het is te merken dat de directeur en Ton elkaar al jaren kennen. Arwin: “Ik ken Ton al vanaf mijn elfde. In mijn schooltijd ging ik als bijrijder mee.” Ton vult aan: “Ik liet Arwin dan alle rotklusjes doen. En dan zei hij: ‘Pas maar op als ik later directeur ben, dan merk je dat nog wel.” Als Arwin weer naar binnen gaat, zegt hij: “We gaan voor de vijftig, hè Ton.” Ton lacht: “Dan ben ik zevenzestig, dus dat moet lukken.”

Begonnen met stukgoed

Eigenlijk werkt Ton al langer dan veertig jaar voor Brouwer. Als jochie waste hij op zaterdag de auto’s. “Het bedrijf zat toen nog in het dorp Wilnis, op de paardenmanege. Ik leerde op de lts voor metaalbewerker, maar vlak voor mijn zeventiende ben ik bij Brouwer in dienst gekomen. Dat was op 14 juni 1976. Op mijn achttiende zei mijn baas: ‘Ga maar snel al je rijbewijzen halen.’ In die tijd was dat nog makkelijk. Een paar lesjes op de vrachtwagen en dan afrijden en daarna mocht je met alles de weg op. Ik ben begonnen op de bakwagen, stukgoed vervoeren door heel Nederland.”

Alles meegemaakt

Dit jaar bestaat Brouwer Transport tachtig jaar. Ton heeft de onderneming door de jaren heen zien groeien. “Van een klein bedrijf op de paardenmanege naar dit grote bedrijventerrein. Ik heb alles meegemaakt. Er werken nu zo’n honderddertig man. Vroeger kende ik iedereen, maar nu zijn het er te veel. Mijn zoon van dertig werkt hier ook. Hij is hier begonnen, heeft toen drie jaar internationaal gereden om geld te sparen voor een huisje en is nu weer terug.”

Grote wagen

Eén keer heeft Ton eraan gedacht om een andere werkgever te zoeken. Hij was begin twintig. “Toen heb ik op een gegeven moment gesolliciteerd bij een ander bedrijf. Ik zag onderweg vrachtwagens die heipalen vervoerden. Op zo’n grote wagen wilde ik ook wel rijden. Ik ben toen naar mijn baas bij Brouwer gestapt en die stelde voor dat ik voortaan met een aanhanger zou kunnen gaan rijden. En dat doe ik nu nog steeds.”

Schadevrij rijden

Ton heeft het ook na veertig jaar nog naar zijn zin. “Het is hard werken, maar dat is overal zo. Brouwer is goed voor zijn personeel. Ze betalen netjes en op tijd, we krijgen premies als we schadevrij rijden, er is een fietsenplan, we hebben bedrijfskleding. En elke vijf jaar word ik betrokken bij het kopen van de nieuwe auto. Wat wil je nog meer.” Minpunten kan hij niet bedenken. Wel heeft Ton moeite met alle eisen die tegenwoordig aan chauffeurs gesteld worden. “Vooral het ADR-certificaat vind ik lastig. We krijgen dan twee dagen les bij Brouwer en daarna ga je op voor het examen. Ik vind dat altijd moeilijk. In 2019 ben ik weer aan de beurt. Ik moet het wel halen, anders kan ik de weg niet op.”

Langer volhouden

Ton werkt vier dagen in de week. Vijf jaar geleden riep directeur Arwin hem bij zich. “Hij stelde mij voor om wat minder te gaan werken, zodat ik het langer kan volhouden. Op maandag, woensdag en vrijdag rijd ik op Twente, op dinsdag op Breda en Tilburg. Elke donderdag ben ik vrij. Zo maak ik ongeveer veertig uur per week. Ik heb al jaren vaste ritten. Van de honderd klanten ken ik er negenennegentig. Bij sommige kom ik al vijfentwintig jaar.” Gaat dat nooit vervelen? Ton lacht: “Nee, nooit. En zeker nu ik het wat rustiger aan doe, kan ik hier de vijftig jaar wel volmaken.”

Fotografie: Marco Hofsté