Onder druk presteren

Constant de Wit, planner bij Cornelissen Transport

De medewerkers van Cornelissen Transport in Nijmegen komen elke dag, na het horen van ‘de gouden gong’, bij elkaar voor een korte bespreking. De lijntjes in dit familiebedrijf zijn kort. En dat is precies de reden waarom Constant de Wit (47) er niet meer weg wil. TON spreekt hem na de gongslag over zijn baan en loopbaan.

Wat is jouw manier van werken?
“Het is de toon die de muziek maakt. Een grapje kan ik wel maken. Dat zit een beetje in me. En op die manier leg ik ook opdrachten uit aan onze chauffeurs. Met 350 chauffeurs kan ik natuurlijk niet iedereen altijd tevredenstellen, maar ik kan wel begrip kweken. Chauffeurs hebben voorkeuren. Iemand vindt de rolcontainers te zwaar, maar soms zitten we een beetje krap. Dan leg ik uit dat het maar voor één dag is, of een week. In ieder geval weet een chauffeur dan waar hij aan toe is. Soms moet je ook gewoon opdrachten geven. We willen niet in een discussiecultuur terechtkomen. Het merendeel van de chauffeurs heeft daar geen problemen mee. En ik weet uit ervaring dat een tevreden chauffeur een stapje extra doet. Het is een wisselwerking. Als ik zie dat een andere planner iets niet lekker heeft ingepland, dan kan ik dat gewoon zeggen. Je kunt hier overal naar binnen stappen.”

Je bent zelf chauffeur geweest. Waarom zit je nu op de planning?
“Dat is eigenlijk per toeval gebeurd. Mijn toenmalige zwager vroeg me om eens mee te rijden op de wagen. Hij was de eigenaar van Riksen Arnhem en zo heb ik daar 22 jaar gewerkt. Ik haalde m’n C en zat drie jaar op de wagen. Toen vroegen ze me om als planner aan de slag te gaan. De ambitie om die richting op te gaan was er al langer, omdat er meer doorgroeimogelijkheden zijn.”

Constant de Wit is planner bij Cornelissen in Nijmegen.

Helpt het dat je chauffeur bent geweest?
“Het is wel handig dat je weet of er lucht of zand in een band zit. Ik zie dat wel bij stagiaires die hier komen. Het verschil tussen theorie en praktijk is nog groot. Jongetjes van achttien, negentien jaar, die ‘U’ zeggen en vriendelijk vragen ‘of U aub daar of daarheen wilt gaan’. Dan word je door ervaren chauffeurs wel overrompeld. Wat denkt zo’n snotneus niet, vinden ze dan. Ik herken mezelf daarin wel als jonge jongen. Hier leren we ze hoe je het moet aanpakken. Ze beginnen met een kleine afdeling. En ze leren iets gedaan te krijgen door het op een fatsoenlijke manier mee te delen.”

Je bent even weg geweest bij Cornelissen, nu ben je weer terug. Hoe zit dat?
“Ik werkte hier acht maanden. Het was erg wennen. Ik kwam uit het transport van gevaarlijke stoffen, daar zijn de marges veel groter. Hier luistert het heel nauw; ieder dubbeltje is er één. Dus lege kilometers invullen, het materieel optimaal neerzetten. Toen werd ik benaderd door een bedrijf in Zevenaar. De secundaire voorwaarden waren positiever: meer salaris, meer vrije dagen en het was op fietsafstand van mijn huis. Maar het was een expediteur en ik zat vooral aan de telefoon te proberen producten te verkopen. Na zeven maanden miste ik het directe contact met de collega’s. En ik miste het werken onder spanning, de druk. Toen ik bij Cornelissen wegging zeiden ze dat de deur altijd open zou staan. Ik ben dus weer op mijn oude stek teruggekomen.”

Mensen die stress missen. Dat hoor je niet vaak.
“Ik weet van mezelf dat ik het beste functioneer onder druk, wanneer de puzzel aan het eind van de dag moet zijn opgelost. Als ik moet, dan is mijn focus beter. Op het moment dat ik hier inlog, begint het meteen. Er staat van alles open dat niet inplanbaar is, zoals auto’s die eerder leeg komen. Veel van onze klanten werken met tijdvensters. Als je de afgesproken tijd niet haalt, kom je in de wacht. Dan is het schuiven en zoeken naar oplossingen.”

Kun je die stress loslaten als je thuis bent?
“Als ik thuis kom, is het werk klaar. Als je het mee naar huis neemt, zijn het meestal niet de goede dingen. Eén keer in de zes weken heb ik weekenddienst, dan log ik op zaterdag in. Maar verder is het klaar. Ik werk van tien tot zeven. Na ons neemt een nachtplanner het over.”

Wat doe je om te ontspannen?
“Ik hou ervan om met vrienden op pad gaan, een hapje eten. En mijn hobby is eigenlijk op vakantie gaan, stedentrips en langere reizen. Je komt op een leeftijd dat vrije tijd belangrijker is dan honderdvijftig euro bruto. Met mijn vrouw ben ik vorig jaar naar Bali geweest. In maart gaan we naar Valencia. En met een ander stel gaan we drie weken naar Zuid-Afrika. We maken rondreizen. De tickets zijn geregeld, de rest doen we zelf. En er is nog zo veel te zien van de wereld: Canada, Australië, Zuid-Amerika.”

Merk je in de planning dat er een tekort aan chauffeurs is?
“We hebben er last van. Als grote organisatie kunnen we nog schuiven met personeel. Binnen nu en twee jaar wordt het probleem groter. Het is zaak ervaren mensen binnen te houden. De achterdeur dicht en voordeur open. Niet alleen financieel, want de gelukscurve van geld is altijd kort. Het gaat vooral ook om waardering. Als firma moet je je ook onderscheiden. Met nette auto’s bijvoorbeeld. Cees Sluijter is onze opleider bij de Cornelissen Academy. Daar hebben we een speciale truck voor aangeschaft. Zo’n dikke DAF, daar komen mensen op af. Cees introduceert nieuwe chauffeurs en geeft ze een eerste begeleiding.”

Zou je eerder met pensioen willen gaan?
“Eerder stoppen wil ik wel. Ik leg nu al een bedrag opzij voor een extra pensioen. Financieel gewin moet niet boven gevoel staan. Mijn baan is intensief, ik merk dat ik soms psychisch vermoeid raak. Dan maar kleiner wonen of minder ver op vakantie. 63 of 65 lijkt me een mooie leeftijd. Ik ben nog altijd voor veertig dienstjaren. Dat een stratenmaker bijvoorbeeld tot zijn 67ste door moet, dat kan echt niet. Die werkt met zestien, een advocaat is pas klaar met z’n opleiding op z’n dertigste.
Ik heb nog wel de ambitie om hogerop te komen. Als teamleider heb je face-to-facecontact met een klant. Dat lijkt me mooi. En het liefst hier bij Cornelissen. Ik ben nu een paar keer van werkgever geswitcht en daar ben ik niet zo trots op. Maar ik ga het niet zelf aangeven. Ze moeten dat doen op basis van mijn kwaliteiten en werk.”

Is dit je laatste werkgever binnen de logistiek?
“Cornelissen is een familiebedrijf en daardoor een platte organisatie. Ik voel me hier als een vis in het water. Ik kan hier ‘jij’ zeggen tegen de directeur en niemand zit hier op een pluchen vloerkleed. Het zijn die kleine dingen. Drie keer in de week staan er twee manden met fruit, we krijgen een sinterklaaspresentje en afgelopen januari was er een groot personeelsfeest in de Goffert in Nijmegen. Er is hier echt aandacht voor de mens achter de werknemer. Het warme bad, dat waardeer ik enorm. Het verbaast me eigenlijk, deze aandacht bij zo’n grote organisatie met kleine marges.”

TON-Toppers
Constant de Wit is een TON-Topper. Bekijk zijn filmpje op de voorpagina.