In de voetsporen van ‘ons pap’

Ze komen net kijken. Hebben nog weinig (goede of slechte) ervaringen opgedaan. Zijn nog vol verwachting over hun beroep. En vertellen daar graag over. Vier jonge chauffeurs en de keuze voor transport en logistiek.

Vandaag Ricardo Verheijden (22) uit Boxtel, werkt bij Formule 1 Logistics in Eindhoven en Nick Rering (23) uit Capelle aan den IJssel werkt bij Bakker Barendrecht.

Ricardo Verheijden, In de voetsporen van ‘ons pap’ 

Vanochtend is de werkdag van Ricardo Verheijden om kwart voor vier begonnen. Na zijn eerste vroege rit heeft hij even tijd om met TON te praten. “Iedere dag is hier verschillend. Gisteren werkte ik tien uur. Vandaag zullen het er meer zijn. Zo dadelijk rij ik naar Brussel en ik verwacht dat ik vanavond pas rond zeven uur weer op de zaak ben. Dan begint mijn weekend!”, lacht Ricardo. 

Ricardo wil al vanaf zijn kindertijd chauffeur worden. Niet verwonderlijk, zijn vader zit ook op de wagen. “Ik ging vaak met hem mee. Ons pap zat toen in de distributie. De eerste jaren van de basisschool was ik om de week op vrijdag vrij. Dan zaten we om vijf uur ’s ochtends in de vrachtwagen. Dat was fantastisch. Zo is de liefde voor het vak ontstaan.”

Balen

Na het behalen van zijn vmbo-diploma begint de zestienjarige Ricardo met een BBL-opleiding chauffeur wegvervoer. “Dat is vier dagen praktijkervaring opdoen bij een leerbedrijf en één dag naar school. Helaas ging het transportbedrijf waar ik werkte failliet. Het lukte mij niet om een andere leerwerkplek te vinden. Daardoor moest ik in december van school af. Daar heb ik flink van gebaald.”

Duur

Ricardo gaat als uitzendkracht aan de slag in een magazijn. “Dat had tenminste nog iets met transport te maken.” Na een paar jaar magazijnwerk vindt hij een baan als bijrijder. Maar ook dat bedrijf gaat over de kop. Geld om zelf zijn vrachtwagenrijbewijs te halen, heeft Ricardo niet. “Ik heb er wel aan gedacht, maar het was veel te duur.” Dan keert het tij. “Acht maanden geleden kon ik bij Formule 1 Logistics terecht. Ons pap werkt hier al een aantal jaren en zo ben ik binnengekomen. Ik had alleen mijn B-rijbewijs en natuurlijk mijn werkervaring in het magazijn en als bijrijder.”

Trots

De eerste zes maanden rijdt Ricardo op bestelbusjes. Met directeur Jeroen Walravens maakt hij de afspraak dat hij zijn C- en E-rijbewijs kan gaan halen. “In maart werd ik ingepland voor de theorie. Als je goed je best doet, is het prima te doen. Tijdens de lessen heb ik goed opgelet en thuis zat ik ook achter de boeken. Ik heb alles – theorie, C en CE – in één keer gehaald. Daar ben ik best blij mee. Van anderen hoor ik dat ons pap heel trots op me is.”

Vertrouwen

De eerste dag dat Ricardo zijn CE-rijbewijs op zak heeft, gaat hij op pad met een trekker-oplegger. “Ik kwam binnen en Jeroen zei: ‘Hier is je wagen en ga maar rijden’. Dat vond ik mooi. Ik had al een maand bakwagen gereden en natuurlijk een hele week achter elkaar gelest voor mijn CE. Dus ik had al veel gevoel voor de wagen. Maar het is erg fijn dat ik meteen het vertrouwen kreeg om alleen op pad te gaan.”

Liefde

Bij Ricardo zit de liefde voor het beroep van vrachtwagenchauffeur diep. “Op het vmbo heb ik heel even gedacht om in de bouw te gaan. Ik reed toen niet zo vaak meer met ons pap mee. Maar als ik dan weer bij hem in de vrachtwagen zat, wist ik het weer.” Ricardo’s vriendin Sofia is een paar keer mee geweest. “Dat was leuk. Gelukkig heeft ze geen moeite met mijn beroep en met de onregelmatige werktijden. Zij zit nog op school en ’s avonds is ze werken, dus dat zit wel goed.”

Imago

Dat het beroep van vrachtwagenchauffeur misschien een negatief imago heeft, daar zit Ricardo niet mee. “Het maakt mij niet uit wat anderen van mijn beroep vinden. Ik ga elke dag met plezier naar mijn werk. Daar gaat het om. Sommige mensen vinden dat het vak van chauffeur een makkie is. Fysiek is het misschien niet zwaar, maar ik ben wel de hele tijd supergeconcentreerd aan het rijden en maak lange dagen.”

Toekomstdroom

Met zijn rijbewijzen op zak heeft Ricardo nog één toekomstdroom: een vaste wagen. “Ik rij nu met wat er vrij is. Het zou mooi zijn als ik op den duur een vaste wagen heb. Vooral omdat ik ook op het buitenland rij. Een paar nachten per maand overnacht ik onderweg. Met een eigen wagen is dat veel fijner. Dan hoef je niet steeds alles mee te slepen. Ik ben al in Zweden, Duitsland, België en Frankrijk geweest. Dat smaakt naar meer.”


Ervaring opdoen is belangrijk

“Mijn vader was vakbondsman. Hij wees mij er altijd op dat ik jongeren moet opleiden. Per jaar hebben we nu drie of vier leerlingen, die we intern het vak leren. Ze beginnen op een bestelbusje en groeien dan langzaam door naar hun CE. Op die manier kun je zien wat voor vlees je in de kuip hebt.”

Jeroen Walravens (44) uit Eindhoven is een van de twee directeuren van Formule 1 Logistics. Hij draagt opleiden dus een warm hart toe. En hij vindt het belangrijk dat leerlingen veel rijervaring opdoen. De meesten hebben al hun B-rijbewijs als ze bij Formule 1 Logistics binnenkomen. “Je kunt die jongens wel continu in het magazijn laten werken, maar ik vind rijervaring zwaarder wegen. Je leert het vak op de weg.”

Eerste indruk

Volgens Jeroen kun je bij de eerste oogopslag al zien of iemand het chauffeursbloed in de aderen heeft stromen. “Die eerste indruk is vaak de juiste. Dit vak is niet voor iedereen weggelegd. Natuurlijk heb ik ook gesprekken met hun stagebegeleiders en hun instructeurs. En ik kan ze via track & trace volgen. Dat geeft een goede indruk van hun mentaliteit en kennis.”

Grote glimlach

Als alles goed gaat en de chauffeurspapieren binnen zijn, mogen de leerlingen alleen op pad. “Ricardo ging de dag na het behalen van zijn CE alleen de weg op met een trekker-oplegger. Hij is gewoon heel erg goed. Je kunt merken dat hij uit een transportfamilie komt. Sommige jongens gaan eerst een korte tijd als bijrijder mee. Als dat goed gaat, mogen ze alleen rijden. Want dit is een beroep waar je vrijheid bij nodig hebt. Ze rijden toch anders als ik ernaast zit. Ik kijk altijd hoe ze na die eerste rit aan de balie staan. Als ik een grote glimlach zie, dan weet ik dat het goed zit.”


Nick Rering, Toch nog de ‘voorvaderen’ achterna

Het hoofdkantoor van groente- en fruitbedrijf Bakker Barendrecht in Ridderkerk is een indrukwekkend gebouw. Maar binnen proberen mensen je snel op je gemak te stellen. Dat voelde Nick Rering ook, zo’n dik jaar geleden. Nu leert hij er het chauffeursvak. Begin 2018 hoopt hij de weg op te mogen met een van de 27 eigen vrachtwagens van Bakker Barendrecht.  

Nick’s familie zat op de vrachtwagen, met groenten en fruit. Zijn grootvader. Zijn vader. Maar Nick, zijn zus en zijn moeder waren niet van het soort dat altijd mee op stap ging. Nick: “Ik heb het als kind wel een paar keer gedaan, maar daardoor kreeg ik het echt niet te pakken. Ik zag vooral dat mijn vader nooit thuis was.”

Bij de bank

Nick doet vmbo-tl. Haalt ook zijn diploma, maar heeft geen idee wat hij wil. Ja: voetballen en fitness. Dus gaat hij sport en bewegen doen. Dat valt tegen. Daarom zoekt hij vervolgens zijn heil in kantoorwerk. Haalt het mbo 4-diploma Bank en Verzekeringen. “Maar dat beviel me helemaal niet. Zat ik de hele middag op de klok te kijken tot ik naar huis mocht.” Hij kiest voor meer beweging, maar dan in een heel zware klasse: steigerbouw. In die tijd haalt hij zijn rijbewijs B. Het steigerwerk is hem toch te pittig. Via een vriend vindt hij een baan bij Albert Heijn Online: met een bestelwagen boodschappen bezorgen.

Bewegingsvrijheid

Nick vindt dat werk eigenlijk wel leuk. “In een auto heb je bewegingsvrijheid. Niemand om je heen die je vertelt wat je moet doen.” Dan ziet hij een advertentie van het Sectorinstituut Transport en Logistiek. “Een rijbewijs voor de vrachtwagen halen is best duur. Maar zij bieden het met een flinke korting. Dat spreekt me wel aan.”

Zelfde spullen

In juni 2016 regelt het Sectorinstituut als mogelijk leerbedrijf: Bakker Barendrecht. Nick is meteen enthousiast. “Zij zagen mij hier ook meteen zitten. Het was wel vreemd toen ik voor het eerst in de loods kwam. Zag ik dezelfde spullen op dezelfde manier staan als toen ik bij AH werkte.” Dat klopt, want AH is een van de belangrijke opdrachtgevers van Bakker Barendrecht. In augustus begint Nick in de loods. Na drie dagen is hij voluit aan het werk op de heftruck, orders picken. “Ik had mijn heftruckdiploma al gehaald in de steigerbouw. Mij hoefden ze dus niet in de gaten te houden.”

Niet zo snel

De opleiding tot vrachtwagenchauffeur gaat niet zo snel als Nick wil. Hij is er een tijdje uit doordat hij last heeft van zijn lies. Maar als deze TON verschijnt, hoopt hij zijn rijbewijs C te hebben. “Dan mag ik een bakwagen rijden, maar die hebben ze hier niet. Dus eerst moet ik ook mijn E halen. Begin volgend jaar kan ik er dan op uit.”

Gehaktbal mét

Nick had niet gedacht ooit chauffeur te zullen worden. “Ik zag altijd té dikke mensen die bij pompstations gehaktballen met mayonaise stonden te eten. Daar wilde ik niet bij horen.” Hoe voorkomt hij dat hijzelf te dik wordt? “Ik doe aan fitness. En eigenlijk ook aan voetballen, maar dat is nu een beetje ingewikkeld. Want ik moet regelmatig op zondag werken. Ik ga wel kijken of ik iets met een vriendenteam kan doen. En wat vaker naar de sportschool.”

Draai gevonden

Na nogal wat omzwervingen lijkt Nick zijn draai gevonden te hebben. Sinds een jaar woont hij zelfstandig, samen met zijn vriendin. En in 2018 zal hij dagelijks groenten en fruit naar distributiecentra in Nederland vervoeren. Gaat-ie toch nog zijn ‘voorvaderen’ achterna. 

De praktijkopleider

Wie het vak zoals Nick in de praktijk leert, krijgt daarbij ondersteuning van een praktijkopleider. Dat is een ervaren werknemer bij het leerbedrijf. De praktijkopleider is het aanspreekpunt voor de leerling. Hij of zij bepaalt onder andere met welke praktijksituaties de leerling te maken krijgt. Zorgen voor een goede leeromgeving is ook een belangrijke taak van de praktijkopleider.

Het Sectorinstituut Transport en Logistiek helpt praktijkopleiders bij het uitoefenen van hun rol. Zo is er een online platform met informatie en hulpmiddelen. En regelmatig zijn er bijeenkomsten voor praktijkopleiders. Ook biedt het Sectorinstituut een opleiding praktijkopleiden aan.

Meer weten? stlwerkt.nl

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *