Geheimpje

Omdat mijn laatste stukjes vooral over kou, ijs en sneeuw gingen, had ik een vrolijk lente-verhaaltje paraat.
Maar zoals het altijd gaat: je kunt niets vooruit plannen. Terwijl iedereen ondertussen al het voorjaar in z’n bol had, kreeg ik nog even een spoedritje naar de poolcirkel. Met z’n tweetjes, want grote haast!
Behalve het vooruitzicht op nog meer sneeuw en ijs, kreeg ik er ook nog het gezelschap van een tweede chauffeur op “mijn” truckie bij.
En dat valt niet mee.
Als je altijd alleen op de wagen zit, met al je spulletjes op het eigen vaste plekje en er komt ineens een grote kerel bij die ook twee tassen meeneemt, dan voel je je best wel opgehokt. Gelukkig kreeg ik een vrolijke, positieve, niet-rokende collega mee en werd het een memorabele en vooral gezellige reis naar Zweeds Lapland.
Wat we precies moesten doen, daar aan de poolcirkel, mag ik niet al te veel over vertellen, maar er zijn daar supergeheime sites waar auto’s uitgebreid worden getest op het functioneren onder ijzig koude omstandigheden. Het is natuurlijk geweldig om daar als gewone sterveling getuige van te zijn, als je van auto’s houdt. Op de terugweg naar het zuiden, pikten we ook nog een paar Nederlandse pechvoertuigen op. In Stockholm stapte ik af, om met het vliegtuig terug naar Schiphol te vliegen en te genieten van een weekje thuis met mijn vrouw. Mijn werkgever houdt graag zijn opdrachtgevers tevreden, maar ook zijn chauffeurs. De collega maakte de reis af met nog diverse laad- en losadressen in Zweden en Duitsland.
Hopelijk volgende keer een verhaal over zonnig zomervermaak!