De Toekomst: Komt het goed?

Zo tegen de zomervakantie hebben mensen meestal een zonnige blik. Ze zien de toekomst wat positiever dan op een sombere herfstdag. Maar wat die toekomst brengt, blijft natuurlijk koffiedik kijken. Toch wagen drie chauffeurs, die – nu nog – op het buitenland rijden, zich aan enkele voorspellingen over hun vak, hun loopbaan, hun persoonlijk leven en de wereld in het algemeen.

Ik ben een optimist

Rick van Wamelen – 51 jaar – woont in De Lier – werkt 23 jaar bij Post Kogeko in Veendam – is getrouwd met Miranda – zij hebben 3 kinderen 

Het is maandagochtend. Rick van Wamelen zit aan de koffie. Vanmiddag om twee uur rijdt hij naar Calais om met de trein naar Engeland te gaan. Dat is de laatste jaren zijn vaste rit: maandag heen en vrijdag weer terug. “Mijn werkgebied is Londen en omstreken. Tegenwoordig met al die open grenzen en goede navigatiesystemen is het werk veel relaxter. Vroeger heb ik weleens drie dagen aan de grens van Macedonië gestaan. Dan baal je wel.” 

Toekomst van het vak

Buitenlandwerk

Internationaal chauffeur? Rick lacht. “Wat is dat tegenwoordig? In de jaren negentig, met de Balkanoorlog, reden we voor het Amerikaanse leger. Containers ophalen in de Rotterdamse haven en dan door naar Verona in Italië. Daar losten we de trailers en dan kregen we nieuwe landing voor bijvoorbeeld Albanië, Sicilië of Macedonië. Dat was het echte buitenlandwerk.”

Eigen regio

Rick verwacht dat in de toekomst chauffeurs steeds meer in hun eigen regio zullen werken. “Vroeger reden chauffeurs drie keer in de week naar Spanje, maar door de rijtijdenwet kan dat niet meer. Vandaar dat de Oostblokkers de boel overnemen. Die rijden met z’n tweeën en karren door. Wij Nederlandse chauffeurs zijn daar te duur voor. En jonge chauffeurs willen ook niet meer vier of vijf weken onderweg zijn. Die willen gewoon elk weekend thuis zijn.”

Toekomst van de loopbaan

Goede kant

“Een loopbaan? Die hebben wij chauffeurs niet. Wij zitten de hele dag”, lacht Rick. Hij vertelt dat het bij Post Kogeko een tijdje niet zo goed ging, maar het bedrijf is nu uit het dal. En ook bij andere transportondernemingen is de crisis voorbij. “Er moeten weer een paar duizend chauffeurs bij, dus we gaan weer de goede kant uit. Mij hoor je niet klagen.”

Tot pensioen

Rick heeft het prima naar zijn zin. “Lichamelijke klachten heb ik niet. Ik eet gezond en neem altijd mijn fiets mee naar Engeland. Ik rij ’s nachts en dan slaap ik na het werk zo’n vijf of zes uur. Als het goed weer, is ga ik daarna fietsen. Engeland heeft prachtige landweggetjes. Dat sporten houdt mij fit. Zoals het nu gaat, houd ik het makkelijk vol tot mijn pensioen. En die vrachtwagen zonder chauffeur? Dat zal mijn tijd wel duren.”

Toekomst van het gezin

Opa worden

Ricks oudste zoon Roy van zesentwintig werkt sinds februari ook bij Post Kogeko. “Hij gaat vandaag ook naar Calais en dan neemt hij de nachtboot”, vertelt Rick trots. Zijn dochter Kelly van vierentwintig heeft sinds kort twee banen. “Zij werkt, net als mijn vrouw Miranda, in de tuinbouw en volgende week begint ze voor zestien uur in de kinderopvang.” Rond sinterklaas breekt er voor Rick en Miranda een nieuwe levensfase aan. Hun dochter Mandy van eenentwintig is drie maanden zwanger. “Ik word dus opa. Ik weet nu al dat ik van mijn kleinkind meer kan genieten dan van mijn eigen kinderen. Ik heb nu meer tijd en rust dan toen mijn kinderen klein waren.”

Vakantie

Genieten doet Rick ook op de fiets. Dat is zijn hobby. Begin juni ging hij met een Belgische fietsclub naar de Dolomieten. “Met zo’n dertig man de bergen bedwingen. Ik ga als een diesel zo’n col op.” Samen met Miranda en zijn oudste dochter volgt er ook nog een vakantie van twee weken op Mallorca. “We houden niet van die all inclusive resorts, maar zoeken bijzondere bestemmingen. Elk jaar gaan we naar een eiland met bergen. Dan maken we wandeltochten en zorgen ervoor dat we onderweg een plons in een baaitje kunnen nemen.” 

Toekomst van de wereld

Onvoorspelbaar

Rick noemt zichzelf een optimist. “Veel mensen zijn negatief over van alles en nog wat. Vroeger was alles beter, zeggen ze dan. Daar geloof ik niet in. We leven wel in onvoorspelbare tijden. De geschiedenis laat zien dat er na een periode van rust en vrede altijd weer ellende komt. Met Trump aan het roer weet je ook niet wat je kan verwachten. Je hoort ook klagen over migranten die naar Europa komen. Maar dat zijn gewoon mensen zoals jij en ik, die gelukkig willen zijn. Dat is van alle eeuwen. Ach, je weet nooit wat er in de toekomst gaat gebeuren. Gewoon rustig afwachten en ondertussen genieten van het leven. Dat doe ik tenminste.” 

Geen zelfrijdende vrachtwagens

Jorrit Verheul – 32 jaar – woont in Geldermalsen – werkt 2 jaar bij Van de Lagemaat Transport in Everdingen – is getrouwd met Maartje – zij hebben 2 kinderen 

Jorrit Verheul heeft ruim vijf maanden de binnenkant van zijn vrachtwagen niet gezien. Hij is twee keer geopereerd aan beide polsen. “Sinds mijn veertiende doe ik zwaar lichamelijk werk. Ben begonnen in de horecagroothandel. Door dat zware werk kreeg ik last van het carpaal tunnel syndroom, een beknelling van zenuwen in de pols. Als gevolg van die twee operaties kan ik tijdelijk niet rijden. Daarom zit ik nu op kantoor, bij de planning.”

Toekomst van het vak

Speciaal transport

De operaties zijn goed geslaagd en Jorrit staat te popelen om weer achter het stuur te kruipen. “Nog een paar weken en dan mag ik weer naar buiten.” Hij is veertien jaar chauffeur. Na de horecagroothandel werkte hij bij defensie. “Ik begon bij een tankbataljon en vervolgens zat ik bij het logistieke segment. Daarna ben ik bij Van der Vlist gaan werken. Die doen speciaal transport, net zoals Lagemaat. Bij Van der Vlist was ik de hele week van huis. Dat vonden Maartje en ik niet fijn. We waren net getrouwd en ons huis werd gerenoveerd. Stond zij daar helemaal alleen voor.”

Charters

Internationaal transport blijft volgens Jorrit altijd bestaan. “Of het nu Polen of Nederlanders zijn, chauffeurs zijn altijd nodig. Wel verwacht ik dat de transportbranche in de toekomst meer gebruik gaat maken van buitenlandse charters. Dat zie ik nu al gebeuren. Over zelfrijdende vrachtwagens maak ik me niet zo druk. Vooral bij speciaal en zwaar transport zijn chauffeurs nodig. Bij dit werk kom je altijd ogen te kort. Dat gaan zelfrijdende wagens nog lang niet overnemen.”

Toekomst van de loopbaan

Zonnetje

Sinds 2015 werkt Jorrit bij Lagemaat Transport. Daar zijn elf chauffeurs in dienst, van wie er zes op het buitenland rijden. Jorrit dus ook. “We hebben ritten naar België, Duitsland en heel af en toe Frankrijk. Het komt ook voor dat ik drie weken alleen maar in Nederland rij. Het buitenland vind ik het leukst. Vooral als ik lekker door de bergen rij, in de buurt van Koblenz bijvoorbeeld. Met een zonnetje erbij krijg ik dan een vakantiegevoel en kan ik echt genieten van de omgeving. Ik ben nooit langer dan twee nachten van huis. Dat is prettig, want zo ben ik meer bij mijn gezin.”

Nieuwe wagen

Over zijn loopbaan maakt Jorrit zich niet druk. Hij wil niet weg bij Lagemaat, zeker niet nu hij een nieuwe wagen krijgt. “Ik heb nu een tijdje op de planning gewerkt, maar de auto trekt meer dan het bureau. Misschien is op de lange termijn de combinatie van planning en rijden wel iets voor me. Volgens de chirurg heb ik de handen van een oude man. Ze gaven me het advies om met die handen minder zwaar werk te doen. Dat is lastig bij zwaar transport. Je bent altijd bezig met het zekeren van lading en het uitvullen van constructies. Maar mij zie je niet rijden met zeecontainers. Dan zit je meer en ik houd juist van beweging.”

Toekomst van het gezin

Gezegend

Jorrit en Maartje voelen zich gezegend met hun ‘koningspaar’: zoon Thijmen van vier en dochter Jasmijn van anderhalf. Aan uitbreiding van hun gezin denken ze momenteel niet. “We hebben twee gezonde kinderen en Maartje is fulltime moeder. We hebben het goed met z’n vieren, maar wie weet waar we over een tijdje staan.”

Limburg

Tijd hebben ze ook voor hun hobby: spelen in hun band. Maartje is zangeres en Jorrit drumt. De vakantie gaat deze zomer naar Limburg. “We hebben een huisje gehuurd. Het is er heel mooi; we kennen de omgeving. Volgend jaar hopen we weer te gaan kamperen in Zuid-Frankrijk. Dat doen we het liefst.”

Toekomst van de wereld

Vriendelijker

In de wereld is er vandaag de dag genoeg beroering. Jorrit zou willen dat iedereen wat liever en vriendelijker voor elkaar was. “Dat zou al een groot verschil maken. Er is zoveel aan de hand met klimaat en terrorisme, bijvoorbeeld. Maar ik ben niet negatief gestemd en ik voel me ook niet onveilig. Een terroristische aanslag, zoals met een vrachtwagen op een kerstmarkt in Duitsland, zou mij ook kunnen overkomen. Maar het heeft geen zin daarbij stil te staan. Als ik hier verkeerd van de stoep stap, kan het ook afgelopen zijn.”

Kwaliteit schept kansen

Ron van Heuven van Staereling – 48 jaar – woont in Uden – werkt 6 jaar bij ITC Vloeiend Transport in Oss – is getrouwd met Bianca 

Vrijdagmiddag. Ron’s werkweek zit erop en dat betekent tijd voor zijn hobby’s. “Ik ben duikinstructeur bij een duikvereniging. Ik fotografeer. En ik rij graag met mijn vrouw Bianca op onze motor, een Honda Gold Wing 1800. Sinds vijf jaar ben ik mentorchauffeur. Zodoende ben ik vaak elke avond en in het weekend thuis. Vroeger was dat wel anders.”

Toekomst van het vak

Vier uur

Het werkterrein van ITC Vloeibaar Transport is door de jaren heen gekrompen, vertelt Ron. “De meeste ritten gaan naar België en Duitsland. Af en toe rijden we nog op Zwitserland en Engeland. Ons werkgebied is ruwweg vier uur rijden vanaf de grens. Dat vinden de meeste chauffeurs prima.” ICT vervoert vloeibare levensmiddelen en grondstoffen. “Het eerste dat ik mijn leerlingen vertel, is dat hun lading hun eigen eten is en dat ze daar goed mee moeten omgaan. De opleiding van chauffeurs is belangrijk. Want kwaliteit geeft steeds meer de doorslag in het transport.”

Goedkoper

Ron verwacht dat eenvoudige vrachten nog meer door goedkope buitenlandse chauffeurs gereden zullen worden. Nederlandse transportbedrijven moeten inzetten op kwaliteit om de toekomst van het internationaal transport veilig te stellen. “Ook spoor en scheepvaart zullen een groter deel van het transport overnemen”, denkt hij. “Op dit moment is het spoor nog te langzaam. Die infrastructuur moet verbeterd. Er is genoeg lading die niet binnen twee dagen geleverd hoeft te worden. Dan is trein of boot een goed alternatief. Maar er blijft genoeg vervoer over de weg over. Sommige ladingen moeten nu eenmaal snel geleverd worden, dus lange ritten blijven er altijd.”

Toekomst van de loopbaan

ADHD

Ron praat en lacht veel. “Ik vermoed dat ik ADHD heb, maar daar werd je vroeger niet op getest. Alleen in het water kom ik echt tot rust. Of het nu een bubbelbad of de zee is, dat maakt niet uit, als het maar water is.”

Vervelen

Hij heeft voordat hij chauffeur werd dan ook op de grote vaart gezeten. “Toen was ik zo’n zes maanden van huis. Dat is pas internationaal! Ik heb dat zo’n zes jaar gedaan. Tot nu toe heb ik overal zes of zeven jaar gewerkt. Dan begint het me te vervelen, wordt het werk routine. Maar nu ik mentor ben, is geen dag hetzelfde. Daar zorgen de leerlingen wel voor. Ik vind het erg leuk om kennis over te dragen. Misschien wil ik nog wel een stapje hogerop: het aansturen van mentorchauffeurs. Maar dat is toekomstmuziek. Tot nu toe heb ik het goed naar mijn zin bij ITC.”

Toekomst van het gezin

Genieten

Boven de bank hangt een groot schilderij van hun twee overleden honden. “Een paar weken geleden is onze laatste hond gestorven”, vertelt Bianca. “Het huis is nu wel leeg. Voorlopig komt er geen nieuwe hond. We hebben nu weer alle tijd om te gaan en staan waar we willen.” Bianca werkt sinds twee jaar als logistiek medewerker bij Transportbedrijf P. van der Nat. Ron: “We zijn zeventien jaar getrouwd en genieten elke dag van elkaar en van het leven.”

Vakantie

Deze zomer gaan Ron en Bianca naar Spanje. Ron’s ouders hebben lang op het Iberisch schiereiland gewoond en zijn broer woont er nog steeds. “We gaan ons petekind opzoeken”, zegt Bianca. En Ron vult aan: “We gaan met de Gold Wing met daarachter een vouwwagen. Bianca rijdt ook. Dat is wel zo fijn, want dan kan ik af en toe een pilsje pakken. Het wordt een tocht van zo’n vijfduizend kilometer. Tot Luxemburg gaan we over de snelweg en daarna pakken we de kleine wegen. Onderweg naar Spanje pikken we in de Franse Alpen een paar colletjes mee. Je bent chauffeur of je bent het niet.”

Toekomst van de wereld

Realistisch

Wereldwijd zijn er problemen genoeg, vindt Ron. “Ik heb een realistische kijk. Ik denk dat we wel wat rotzooi gaan krijgen. Straks is de olie op en wordt het water schaars. De wereld is overbevolkt en dan worden mensen nationalistischer. Kijk maar naar Trump in Amerika en Erdogan in Turkije. Misschien komt er geen oorlog, maar ik verwacht wel meer aanslagen. De geschiedenis herhaalt zich. Maar uiteindelijk zal het allemaal wel weer goed komen.”

Fotografie: Marco Hofsté