“Controle op rij- en rusttijden in België en Duitsland te streng”

Wat schort er aan transport en logistiek? En wat doe je eraan?
In ‘Als je het mij vraagt …’ krijgen mensen met een mening de ruimte.
Deze keer: Frank Raaphorst uit Nieuwveen. Hij voelt zich als chauffeur in de hoek staan, maar vindt ook dat ‘we’ wel heel erg van klagen zijn. Misschien moet je gewoon van iedere dag het beste proberen te maken. 

Frank Raaphorst (28) uit Nieuwveen wil zolang mogelijk chauffeur blijven. Zijn liefde voor het vak gaat diep. Daar is hij mee geboren. Maar in de loop der jaren is het er allemaal niet beter op geworden. En daar vindt Frank wat van. Op Facebook maakt hij van zijn hart geen moordkuil. 

Je bent het met nogal wat dingen oneens.

“Klopt. Ik kijk om me heen en zie dan nogal wat misstanden. Ik vind die constructies met Oost-Europeanen bijvoorbeeld niet deugen. Dat Bulgaren hier voor twee euro per uur rijden. En dan heeft zo’n bedrijf daar een caravan met een postbus. Dat is oneerlijke concurrentie. De lonen zouden daar ook omhoog moeten. En de schijnconstructies moeten ze aanpakken. Eigenlijk zou iedereen betaald moeten worden naar Nederlandse maatstaven.”

Je vindt ook dat je zelf te veel moet betalen in het buitenland.

“De controle op rij- en rusttijden is in België en Duitsland wel heel erg streng. Vijf minuten overschrijden kost je meteen handenvol euro’s. En hoe werkt dat? Ze houden je aan omdat je een kapot achterlicht hebt. Dan valt hun oog op die overschrijding, soms alleen maar omdat je al wilde stoppen maar in de file terecht kwam. En dan hebben ze het niet meer over dat achterlicht, maar willen even geld cashen. Want ze weten: Nederlanders betalen wel.”

Maar moet je je niet gewoon aan die tijden houden?

“Jawel, maar in Nederland zijn ze minder streng. En die boetes vind ik wel heel erg heftig. Ik vraag me af of ze Oost-Europeanen ook op die manier aanhouden. Want ze weten dat daar niet veel te halen valt. De verschillen tussen regels en de toepassing ervan spelen bij meer onderwerpen een grote rol. In Duitsland en België is overnachten in je cabine écht verboden. Daar treden ze flink tegen op. In Nederland wordt het nog gedoogd. Daarom is er aan de Nederlandse kant van de grenzen veel overlast. Volle parkeerplaatsen, die vervuild worden door Oost-Europeanen die hun behoefte doen in de kant.”

Maar die kunnen misschien ook geen hotelkamer betalen?

“Ja dat klopt wel. Ik weet niet of ik het heel anders zou kunnen doen als ik in hun schoenen stond. Maar ik vind dat de regels overal hetzelfde moeten worden toegepast. Natuurlijk: zij zijn ook collega’s. Ze worden overigens lang niet allemaal onderbetaald. Ik sprak laatst een Bulgaar. Die vertelde dat hij wel achttienhonderd euro in de maand betaald kreeg. In Bulgarije zelf verdienen ze niet meer dan achthonderd euro. Het is triest dat veel van die chauffeurs wekenlang in het weekend niet naar huis kunnen. Zij hebben toch ook een gezin?”

Zie je ook verbeteringen?

“De vrachtwagen is in tien jaar tijd veel beter geworden. Steeds meer dingen gaan automatisch. Er zijn doelgroepstroken gekomen. Dat is hartstikke fijn. Ik baal wel van de milieumaatregelen. In Amsterdam, Utrecht en Rotterdam mag je met een Euro-3 niet de milieuzone in. Dat vind ik onzin. En dat je dan ontheffing kunt krijgen door ervoor te betalen, vind ik belachelijk. Ik snap nog wel dat je met een auto van twintig jaar oud ergens niet mag komen. Maar dat op de Tweede Maasvlakte een vrachtwagen van 2009 al te oud is, vind ik te gek. Je moet als ondernemer wel je investering kunnen terugverdienen. Zo’n regel betekent een enorme kapitaalvernietiging. En dan pakken ze de vrachtwagen. Terwijl er vanuit zee een Filipijn of Panamees vrachtschip van veertig jaar oud met dikke dieselwolken komt aanvaren. Dat klopt niet. Ze moeten de zeevaart ook aanpakken.”

Er is dus veel te klagen?

“Wij zijn altijd aan de beurt in de verhalen die je hoort en leest. Bij een file komt het door een vrachtwagen. Chauffeurs veroorzaken ongelukken als ze niet opletten. Maar ik zie onderweg dat er vijf of zes personenauto’s op elkaar zijn geknald. Mensen zijn zich niet bewust van hoe wij moeten rijden. Ze zouden allemaal eens een lesje moeten krijgen in een vrachtauto. Dan zou misschien helpen. Maar ik klaag inderdaad wel veel. Kan misschien wat minder. Want ik heb een prachtig vak, dat ik mijn leven lang wil blijven doen. Ik probeer daar ook wel naar te leven. Morgen is er weer een dag. Pluk de dag. Eigenlijk is het allemaal een grote cabaretvoorstelling. Je moet er gewoon een beetje om kunnen lachen.”

Frank over Frank

Waarom ben je vrachtwagenchauffeur geworden?

“Mijn vader was kraanmachinist. Dat vond ik ook mooi. Maar toen ik veertien was mocht ik op vakantie met een neef van mijn moeder mee. Die was chauffeur. Ik was meteen verkocht. Deed twee jaar motorvoertuigentechniek op het vmbo in Uithoorn. Op mijn zestiende mocht ik via VTL beginnen aan de vakopleiding op het roc in Leiden. Via stagebedrijven heb ik ervaring opgedaan. En vanaf mijn achttiende zit ik op de vrachtwagen.” 

Altijd naar je zin gehad?

“Ik heb een tijdje voor Heineken gereden. Maar dat was pendelen van Alphen aan den Rijn naar Zoeterwoude. Niks voor mij. Verder heb ik eigenlijk altijd in de luchtvracht gezeten. Sinds 2011 doe ik dat voor DJ Middelkoop uit Nieuw-Vennep. Kom je overal. Ik herinner me dat ik in Duitsland een keer het verkeerde bospad pakte. Toen moest ik de sper gebruiken om er doorheen te komen, want ik zat behoorlijk vast. Ik was blij dat ik de berging niet hoefde te bellen. Want dat is natuurlijk een afgang.” 

Je hebt ‘DAF-boulevard’ op een bordje naast je voordeur staan …

“Piloten laten zien waarmee ze vliegen. Dat vind ik wel mooi. Ik zag dit bordje bij een tuincentrum. En ik ben een DAF-man. Voorheen Scania. Maar sinds ik op een DAF rijd, zie ik hoeveel ruimer die is en hoeveel overzicht je hebt. Vind ik prachtig.”